Ραγάδα πρωκτού

Ραγάδα πρωκτού

Η ραγάδα πρωκτού είναι μια παθολογική κατάσταση όπου ο βλεννογόνος του πρωκτού παρουσιάζει μια σχισμή κάτω από την οδοντωτή γραμμή. Είναι μια από τις πιο κοινές καλοήθεις ασθένειες του πρωκτού, καθώς και μια από τις πιο κοινές αιτίες του πρωκτικού άλγους και της πρωκτικής αιμορραγίας.

Η πλειοψηφία των πρωκτικών ραγάδων είναι πρωτοπαθείς και προκαλείται από τοπικό τραύμα μετά από δυσκοιλιότητα ή διάρροια. Οι δευτεροπαθείς ραγάδες του πρωκτού είναι σπάνιες και μπορεί να βρεθούν σε ασθενείς με νόσο του Crohn, κοκκιωματώδεις ασθένειες όπως φυματίωση, σαρκοείδωση ή κακοήθειες, όπως ο καρκίνος του πρωκτού ή η λευχαιμία.

Η μεγάλη πλειοψηφία των πρωκτικών ραγάδων βρίσκεται στην οπίσθια γραμμή του πρωκτικού σωλήνα. Το δέρμα σε εκείνο το σημείο αιματώνεται λιγότερο  σε σύγκριση με άλλα τεταρτημόρια του πρωκτικού σωλήνα. Επιπλέον, οι ασθενείς με χρόνια ραγάδα παρουσιάζουν αυξημένο σπασμό στην περιοχή, ο οποίος επίσης συμβάλει στην μείωση της κυκλοφορίας του αίματος. Η παρουσία  μειωμένης ροής αίματος στην περιοχή όπου υπάρχει η ραγάδα, δικαιολογεί την χορήγηση αγγειοδιασταλτικών φαρμάκων, όπως η τρινιτρική γλυκερίνη, στην θεραπεία της οξείας ραγάδας του πρωκτού. Σε μικρότερο ποσοστό η ραγάδα μπορεί να βρεθεί στην πρόσθια μέση γραμμή. Σπάνια η ραγάδα μπορεί να εμφανίζεται ταυτόχρονα στην εμπρόσθια και οπίσθια γραμμή. Οι πλάγιες ραγάδες είναι άτυπες και μπορεί να υποδηλώνουν δευτερογενή αιτιολογία.

Η ραγάδα του πρωκτού μπορεί να είναι οξεία η χρόνια, ανάλογα με τη διάρκεια των συμπτωμάτων. Όταν τα συμπτώματα διαρκούν  πάνω από 8 εβδομάδες η ραγάδα θεωρείται χρόνια.

Ο ασθενής με οξεία ραγάδα, παρουσιάζει πρωκτικό άλγος, το οποίο συχνά αναφέρεται σε κατάσταση ηρεμίας, αλλά πάντα επιδεινώνεται μετά την αφόδευση. Ο πόνος που εντείνεται με την αφόδευση και συχνά διαρκεί αρκετές ώρες μετά, συνήθως αποτελεί παθογνωμονικό σύμπτωμα. Αν και το πρωκτικό άλγος είναι το βασικό σύμπτωμα, καμία φορά η πρωκτική ραγάδα μπορεί να συσχετιστεί και με την αιμορραγία από τον πρωκτό (αιματοχυσία).

Η διάγνωση της ραγάδας τις περισσότερες φορές  πραγματοποιείται με βάση το ιστορικό και επιβεβαιώνεται με την κλινική εξέταση. Συνήθως εμφανίζεται σαν μια σχισμή στο πρωκτικό δέρμα πιο κάτω από την οδοντωτή γραμμή. Η οξεία ραγάδα παρουσιάζεται σαν φρέσκια επιδερμική εκδορά, ενώ η χρόνια ραγάδα έχει ανυψωμένες τις άκρες και στη βάση της φαίνονται οι λευκές μυϊκές ίνες του έσω σφιγκτήρα. Η χρόνια ραγάδα συχνά συνοδεύεται από δερματικές αλλοιώσεις όπως, συνοδό αιμορροΐδα στο κάτω άκρο και υπερτροφική πρωκτική θηλή στο άνω άκρο. Αυτά τα χαρακτηριστικά της χρόνιας ραγάδας οφείλονται στην χρόνια τοπική φλεγμονή.

Η διαφορική διάγνωση θα πρέπει να γίνει με άλλες παθήσεις της περιοχής όπως αιμορροΐδες, περιεδρικό  συρίγγιο, η περιπρωκτικά έλκη  από άλλες αιτίες, όπως η νόσος του Crohn. Σίγουρα, καμία φορά στα πλαίσια της διαφορικής διάγνωσης, ο ασθενής είναι απαραίτητο να υποβληθεί σε ορθοσιγμοειδοσκόπιση ή βιοψίες από την περιοχή της βλάβης.

Η θεραπεία της πρωκτικής ραγάδας διαφέρει ανάλογα με το στάδιο της νόσου. Στην οξεία φάση ενδείκνυται η συντηρητική αγωγή η οποία συνίσταται στην καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας, η οποία επιτυγχάνεται με μια δίαιτα πλούσια σε φυτικές ίνες και αρκετά υγρά, και τοπικά με την εφαρμογή αλοιφής με αγγειοδιασταλτική δράση. Η τρινιτρική γλυκερίνη (Rectogesic), είναι η πιο αποτελεσματική. Επίσης συγγενείς ουσίες είναι η αλοιφή με νιφεδιπίνη και διλτιαζέμη.  Όταν η συντηρητική αγωγή αποτύχει στην θεραπεία της οξείας  ραγάδας, οδηγούμαστε στην χειρουργική αγωγή η οποία συνίσταται σε:

Ίνες laser

  • Τοπική έγχυση αλλαντικής τοξίνης (Botox) που χαλαρώνει και μειώνει την πίεση στο σύνολο του πρωκτικού σφιγκτήρα, με αποτέλεσμα την επούλωση της ραγάδας σε ποσοστό > 70%.
  • Νεαροποίηση και χειρουργικός καθαρισμός της ραγάδας με χρήση Laser ή RF. Προσφέρει την δυνατότητα μίας ανώδυνης και αναίμακτης τεχνικής. Η μέθοδος εφαρμόζεται συνήθως σε μέτριες ραγάδες ή σε ασθενείς με αποδυναμωμένο τον σφιγκτηριακό μηχανισμό, όπως μερικές φορές παρουσιάζεται σε ηλικιωμένους  ή πολύτεκνες γυναίκες.
  • Η μερική έσω πλάγια σφιγκτηροτομή είναι η μέθοδος εκλογής που παρέχει άμεση ανακούφιση των  συμπτωμάτων και βοηθάει στην επούλωση της ραγάδας σε ποσοστό μεγαλύτερο από  το 95% των ασθενών. Η εγχείρηση πραγματοποιείται από μια ελαχίστη τομή, όπου τέμνονται μερικώς οι ίνες του έσω σφιγκτήρα με στόχο τη χαλάρωση του μυός και απώτερο αποτέλεσμα την ανακούφιση από τον πόνο και την επούλωση της ραγάδας σε υψηλότερο ποσοστό.

Συνολικά το 80% των ασθενών βελτιώνεται με τη συντηρητική αγωγή και μόνο το 20% καταλήγει στο χειρουργείο.

 

Εικοινωνία Εικοινωνία