Σκωληκοειδίτιδα: Συμπτώματα, διάγνωση και αντιμετώπιση
Οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι η φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης. Είναι η πιο συχνή αιτία για οξεία κοιλία και μια από τις πιο συχνές αιτίες για επείγουσα χειρουργική επέμβαση. Η σκωληκοειδής απόφυση βρίσκεται στη βάση του τυφλού, τμήμα του παχεος έντερου, όπου κρέμεται. Αν και η βάση είναι πάντα σταθερή, η κορυφή της σκωληκοειδούς αποφύσεως μπορεί να πάρει διαφορετικές θέσεις, όπως, οπισθοτυφλικά – προς τα πίσω, πυελικά – προς τα κάτω, ομφαλικά – προς τα αριστερά.
Αυτές οι φυσιολογικές ανατομικές θέσεις εξηγούν τη μεγάλη ποικιλία των συμπτωμάτων και από την άλλη, καμία φορά την δυσκολία της διάγνωσης. Η οξεία σκωληκοειδίτιδα εκδηλώνεται συνήθως σε νεαρά άτομα κατά τη 2η ή τη 3η δεκαετία της ζωής τους, χωρίς ώμος να αποκλειστούν και μεγαλύτερες ηλικίες. Συχνή αιτία της φλεγμονής της σκωληκοειδούς είναι η απόφραξη του αυλού της. Την απόφραξη μπορεί να την προκαλέσει η λεμφική υπερπλασία σε νεαρά άτομα, κοπρόλιθος, διάφορες φλεγμονές, και σπάνια καλοήθεις η κακοήθεις όγκοι. Η απόφραξη δημιουργεί αυξημένη ενδοαυλιη πίεση, στάση και θρόμβωση των αγγείων, νέκρωση του τοιχώματος και μετά διάτρηση με τοπικό απόστημα ή ελεύθερη περιτονίτιδα.
Όσο αφορά τη κλινική εικόνα, το κοιλιακό άλγος, ιδιαίτερα στο λαγόνιο βόθρο, είναι το πιο σταθερό σύμπτωμα. Το άλγος είναι συνήθως συνοδευόμενο από ανορεξία, τάση προς έμετο η έμετο. Εκτός από αυτά τα κλασικά συμπτώματα ο ασθενής, καμία φορά, μπορεί να αναφέρει δυσπεπτικά ενοχλήματα, αέρια, διάρροια η κακή γενική κατάσταση. Αρχικά, τα συμπτώματα είναι πιο ήπια, όμως με τη πάροδο του χρόνου η συμπτωματολογία είναι πιο έντονη και πιο ενοχλητική. Πολλές φορές, όπως ήδη αναφέραμε, η συμπτωματολογία έχει σχέση με την ανατομική θέση της σκωληκοειδούς και μπορεί να μιμείται διάφορες παθήσεις της κοιλιάς.
Η διάγνωση είναι συνάθροιση της κλινικής εξέτασης και του εργαστηριακού έλεγχου. Με τη κλινική εξέταση διαπιστώνουμε την ένταση και που είναι εντοπισμένο το άλγος καθώς και εκτιμούμε γενικά όλη την κοιλιακή χώρα. Η μέτρηση των λευκών αιμοσφαιρίων καθορίζει το μέγεθος της φλεγμονής. Παράλληλα, το υπερηχογράφημα, η υπολογιστική τομογραφία βοηθάνε στην περιγραφή της σκωληκοειδούς απόφυσης, δηλαδή πόσο διογκωμένη είναι η πόσο πεπαχυσμενα είναι τα τοιχώματα της, η παρουσία συλλογής γύρω της. Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε και το MRI, όμως το εφαρμόζουμε σαν εξέταση στις εγκύους. Όταν υπάρχει υψηλή θερμοκρασία σώματος >39ο συνήθως υπάρχει διάτρηση της σκωληκοειδούς απόφυσης. Στα πλαίσια της διαφορικής διάγνωσης πρέπει να έχουμε υπόψιν μας – εκκόλπωμα Meckel, ειλείτης, Νόσος του Crohn, φλεγμονή της σάλπιγγας, πυελοπεριτονιτις, επώδυνη ωορρηξία, συστροφή ωοθήκης, έκτοπη κύηση, κολικός νεφρού, φλεγμονές νεφρού, συστροφή όρχεως.
Η θεραπεία της οξείας σκωληκοειδίτιδας είναι χειρουργική και ο χρόνος εκτέλεσης της επέμβασης έχει σχέση με τη κατάσταση της σκωληκοειδούς. Όταν υπάρχει διάτρηση ή προχωρημένη φλεγμονή το χειρουργείο έχει το χαρακτήρα του επείγοντος. Όταν δεν υπάρχει διάτρηση η σε πιο ήπιες μορφές, υπάρχει το περιθώριο χορήγησης αντιβιοτικών στο τμήμα και σε δεύτερο χρόνο εκτελείται η επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση εκτελείται λαπαροσκοπικά ή κλασικά με τομή. Και οι δυο μέθοδοι εκτελούνται με επιτυχία. Μετά λεπτομερή εξέταση και συζήτηση με τον ασθενή αποφασίζεται πια μέθοδος θα ακολουθηθεί. Η αναισθησία είναι γενική, ραχιαία η τοπική. Μετά μια σύντομη ανάρρωση η οποία έχει σχέση με την βαρύτητα της φλεγμονής ο ασθενής είναι σε θέση να επιστρέψει στο σπίτι του.