Σμηγματογόνος κύστη

Επιδερμοειδής κύστηΣμηγματογόνος κύστη

Η  επιδερμοειδής  κύστη η οποία ονομάζεται συχνά και σμηγματογόνος κύστη, είναι η συνηθέστερη δερματική κύστη. Μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο σώμα, συχνότερα στο πρόσωπο, στο κεφάλι, στον λαιμό, στην πλάτη ή στα γεννητικά όργανα. Έχει κίτρινο χρώμα και είναι γεμάτη με παχύρρευστο υλικό και συχνά παρουσιάζει έναν ορατό κεντρικό πόρο.

Το μέγεθος κυμαίνεται από μερικά χιλιοστά έως αρκετά εκατοστά σε διάμετρο. Πολλοί άνθρωποι αναφέρονται σε επιδερμικές κύστεις ως σμηγματογόνες κύστεις, αλλά είναι λίγο διαφορετικές. Οι πραγματικές σμηγματογόνες κύστεις είναι λιγότερο συχνές. Προέρχονται από τους αδένες που εκκρίνουν λιπαρό υλικό που λιπαίνει τα μαλλιά και το δέρμα (σμηγματογόνοι αδένες). Όταν φράζει ο πόρος το σμήγμα συσσωρεύεται κάτω από το δέρμα και δημιουργείται η κύστη. Οι περισσότερες επιδερμικές – σμηγματογόνοι κύστεις δεν προκαλούν προβλήματα και δεν αναπτύσσονται γρήγορα.

Η διάγνωση της κύστης  συνήθως βασίζεται στην κλινική εικόνα και το ιστορικό. Σπάνια  χρειάζεται ο υπερηχογραφικός έλεγχος.  

Σε ένα ποσοστό των περιπτώσεων οι πιθανές επιπλοκές  περιλαμβάνουν:

  • Φλεγμονή. Η κύστη γίνεται σκληρή και διογκωμένη, ακόμα και αν δεν έχει μολυνθεί. Είναι δύσκολο να αφαιρεθεί μια φλεγμονώδης κύστη. Σε αυτή την περίπτωση πιθανόν να αναβληθεί η αφαίρεσή της, μέχρι να υποχωρήσει η φλεγμονή υπό την κάλυψη αντιβιοτικών.
  • Ρήξη. Μια ραγείσα κύστη συχνά οδηγεί σε λοίμωξη που απαιτεί άμεση θεραπεία.
  • Λοίμωξη. Οι κύστες μπορεί να μολυνθούν, να είναι οδυνηρές και τότε οδηγούν σε δημιουργία αποστήματος.

Δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψουμε ποιες κύστες θα παραμείνουν αδρανείς και ποιες θα γίνουν μεγαλύτερες ή φλεγμονώδεις ή ραγείσες. Αυτή η εξέλιξη είναι αυθόρμητη με σημαντική συμμετοχή των γύρω ιστών.

Η θεραπεία είναι η  χειρουργική αφαίρεση, επειδή  συνήθως συνεχίζουν να μεγαλώνουν, αλλά και λόγω πιθανότητας να διαπυηθούν και να μετατραπούν σε αποστήματα. Οι επιδερμοειδείς και σμηγματογόνες κύστεις απομακρύνονται ιδανικά όταν δεν είναι φλεγμονώδεις, μη ραγείσες και μη μολυσμένες. Πρέπει να σημειωθεί ότι η κάψα (το τοίχωμα της κύστης) πρέπει να αφαιρεθεί εντελώς σε όλες τις περιπτώσεις, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος της υποτροπής. Η αφαίρεση γίνεται υπό τοπική αναισθησία είτε στο ιατρείο είτε στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου. Το αποτέλεσμα είναι άμεσο και  εξαιρετικό. Ο ασθενής μπορεί με βεβαιότητα να συνεχίσει τις δραστηριότητες του.

 

Εικοινωνία Εικοινωνία